Wynalezienie tranzystora było krokiem milowym w dziejach elektroniki w XX wieku. Odkrycie tranzystora doprowadziło do miniaturyzacji przyrządów i urządzeń elektronicznych. Dzięki niemu też zmniejszył się pobór mocy w urządzeniach – zastąpił on duże, zawodne i energochłonne lampy elektronowe.
Tranzystor to inaczej trójelektrodowy półprzewodnikowy element eletroniczny, który wzmacnia sygnał elektryczny. Jest on kluczowym elementem w konstrukcji wielu układów elektronicznych, takich jak: źródła i lustra prądowe, przesuwniki napięcia, stabilizatory, generatory, klucze elektroniczne, przerzutniki i wiele innych.
Pierwszy unipolowy tranzystor ostrzowy (o małych zastosowaniach praktycznych) zbudowali w 1948 roku J. Bardeen i W.H. Brattain. Tranzystor unipolowy to taki, w którym prąd przepływa przez półprzewodnik o jednym typie przewodnictwa. Prąd wyjściowy jest w nich funkcją napięcia sterującego. Mamy też tranzystory bipolowe. Prąd płynie w nich przez złącza półprzewodnika o różnych rodzajach przewodnictwa.
Działanie najpopularniejszego tranzystora – bipolarnego – polega na tym, że prąd wypływający z emitera do kolektora jest kierowany przez prąd bazy. Rolę emitera pełni tzw. źródło, a kolektora tzw. dren. Prąd płynący ze źródła do drenu sterowany jest przez efekt tunelowy, który reguluje szerokość bariery potencjału, oddzielającej dren od źródła.
